سرما ، شب ، انگشتان یخ زده در این سرمای کشنده ، نگاه رو به آسمان که میکنی فراموش میکنی تمام حال را، فرو می روی در آسمان ، فرو می روی در نگین های این شب های سرد ، خوشه پروین با درخشش خیره کننده ، صورت فلکی شکارچی با عظمت و سحابی اون که بدور از چشم آلودگی های نوری فرصت خودنمایی پیدا کرده ، هنوز سیر از دیدن شکارچی آسمان نشده ای که شباهنگ میدزدد نگاهت را ، سراسر زیبایی سراسر عظمت ، این شبها چقدر آسمان رخ نمایی میکند ، انگار حرفی در دل دارد این طبیعت فراموش شده .