امتیاز تصویر: NASA, JPL-Caltech, IPAC Infrared Science
Archive پردازش: Amal Biju
سحابی شعله در تصاویر نور مرئی
شامل نواحی ستاره‌زایی شلوغ و غبارآلودی به سمت کمربند جبار و نِطاق
شرقی‌ترین ستاره کمربند است که فقط 1400 سال‌نوری از ما فاصله دارد. نِطاق درخشان‌ترین
ستاره در لبه راست این تصویر از
تلسکوپ فضایی اسپیتزر است. در پهنای این تصویر فروسرخ که 15 سال‌نوری گستردگی
دارد، نمای داخل گازهای درخشان این سحابی از میان ابرهای غبارآلود دیده می‌شود. در
این تصویر ستاره‌هایی که به تازگی به وجود آمده‌اند دیده می‌شود، خوشه ستاره‌ای ان‌جی‌‌سی
2024 که در مرکز تصویر دیده می‌شود. ستاره‌های ان‌جی‌‌سی
2024 در رده سنی از 200 هزارسال تا 1/5 میلیون سال هستند.
در واقع، داده‌ها نشان می‌دهد که جوان‌ترین ستاره‌ها در نزدیکی مرکز سحابی شعله
متمرکز شده اند. این خلاف ساده‌ترین مدل‌های ستاره‌زایی برای یک پرورشگاه ستاره‌زایی
است که پیش‌بینی می‌کند ستاره‌زایی
در مرکز متراکم هسته ابر ملوکولی شروع می‌شود. نتیجه نیاز به مدل پیچیده‌تری برای ستاره‌زایی در داخل
سحابی شعله دارد.