بیشتر خوشه های ستاره ای به تنهایی زیبا هستند. ولی خوشه های باز NGC 869 و NGC 884  دو برابر این زیبایی را دارند. این خوشه دوتایی غیرمعمول که در عکس امروز نشان داده شده و با نام "h و ch برساوش" نیز شناخته می شود، به اندازه کافی درخشان است که از یک مکان تاریک حتی بدون دوربین دوچشمی دیده شود. اگرچه آنها مطمئناً پیش از تاریخ کشف شده اند، اما ستاره شناس یونانی ابرخس (هیپارکوس) برای اولین بار این خوشه را فهرست بندی کرد. این خوشه ها در فاصله بیش از 7000 سال نوری از ما در صورت فلکی برساوش قرار دارند، اما تنها چند صد سال نوری از هم فاصله دارند. علاوه بر فاصله نزدیک فیزیکی نسبت به هم، سن این خوشه ها نیز براساس ستاره های شاخص آنها به هم نزدیک است. بر اساس شواهد، هر دو خوشه محصولی از یک منطقه ستاره ساز یکسان بوده اند.