امتیاز و حق نشر تصویر: Petr Horalek / Institute of Physics in Opava

جولای (تیر و مرداد) سال گذشته بود. اگر ستاره‌های ملاقه‌ی بزرگ را می‌دیدید، می‌توانستید دنباله‌دار نئو ‌وایز را در آسمان عصرگاهی بیابید. بعد از غروب ساکنان نیمه‌کره‌ی شمالی می‌توانستند این دنباله‌دار را با چشم غیرمسلح را در پایین کاسه‌ی ملاقه معروف آسمانی و بالاتر از افق شمال‌غربی جست‌وجو کنند. این دنباله‌دار مثل یک «ستاره» محو به همراه یک دُم  (دنباله) بود، احتمالاً نه خیلی دراز مثل  این تصویر به یادماندنی که از جمهوری چک در 23 ژوئیه 2020 ، که در نزدیکترین فاصله‎اش به سیاره‌ی زمین ثبت شده است. عکس‌های (نئو وایز) C/2020 F3 اغلب دُم غباری دنباله‌دار را نشان می‌داد اما دُم یونی مایل به آبی‌ کم‌رنگ‌تر و فراتر از آنچه ‌که چشم می‌تواند دنبال کند، بود. رصدگران آسمان در سراسر جهان از دیدن دنباله‌دار نئو وایز ، این مسافر غافلگیرکننده خارج از منظومه شمسی خوشحال شدند.