زندگی ستارگان پرجرم در کهکشان ما، بسیار دیدنی است.

عمرشان با رمبش ابرهای وسیع کیهانی در یک ناحیه شروع می‌شود؛ در قلب‌شان شعله‌ای عظیم برپا شده و عناصر سنگین‌تر شکل می‌گیرد؛ پس از چندین میلیون سال، این مواد غنی، با انفجاری بزرگ، به فضای میان‌ستاره‌ای بازگشته و شرایط را برای تولد ستارگان جدید فراهم می‌کنند.

آن‌چه می‌بینید، مثالی برای آخرین مرحله از چرخه‌ی پرمشقت زندگی این ستاره‌ها است.

به احتمال زیاد، نور این باقی‌مانده‌ی ابرنواختری موسوم به ذات‌الکرسی-آ، پس از طی مسافتی در حدود 11 هزار سال نوری، در حدود 350 سال پیش، برای اولین در آسمان زمین رؤیت شده است.

رنگ‌های غیر واقعی این تصویر، که ترکیبی از تصاویر گرفته‌شده توسط تلسکوپ فضایی هابل و رصدخانه‌ی اشعه‌ی-ایکس چاندارا می‌باشند، نشان از وجود رشته‌ها و گره‌هایی هم‌چنان داغ در این جرم دارند.

بررسی رنگی این تصویر، می‌تواند نقش مهمی در شناخت چرخه‌ی زندگی سایر ستارگان کهکشان راه‌شیری داشته باشد.

جالب است بدانید، با وجود انتشار پرانرژی برخی از عناصر این سحابی، در محدوده‌ی اشعه‌ی-ایکس، می‌توان رنگ‌های تصویر را کدگذاری نمود:

برای مثال، رنگ قرمز نماینده‌ی سیلیکون بوده، سولفور به رنگ زرد دیده شده، رنگ سبز نشان از کلسیم داشته و آهن با رنگ بنفش مشخص شده است.

نقطه‌ی سفیدی که در نزدیکی میانه‌ی تصویر قرار گرفته، ستاره‌ای نوترونی می‌باشد، که در اثر رمبش باقی‌مانده‌ی هسته‌ی آن ستاره، به طرز عیجیبی چگال شده است.

نواحی بیرونی این جرم که در اثر موج انفجار، به صورت پیوسته در حال گسترش در فضا هستند نیز، به رنگ آبی دیده می‌شوند.

با فاصله‌ای که این جرم از ما دارد، تخمین زده‌ می‌شود ناحیه‌ای به ابعاد 30 سال نوری در فضا را پوشش بدهد.